آرین تل به عنوان اپراتور مجازی تلفن همراه

به گزارش پایگاه خبری وب‌سایت سپهر پویا، آرین تل در واقع نوعی اپراتور مجازی است که موفق به دریافت مجوز فعالیت تجاری در حوزه “اپراتور مجازی تلفن همراه” از طرف سازمان تنظیم مقررات کشور شده است. در حال حاضر تعداد پروانه‌های فعال در زمینه  MVNO ها به هشت مورد رسیده است.

اپراتور مجازی چیست؟

اپراتورمجازی یا MVNO نوعی از اپراتور موبایل است که خود عملأ دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و داده‌ها نیست. بنابراین این اپراتورها با یک اپراتور موبایل (MNO) که دارای امکانات فیزیکی برای ارسال مکالمات و داده‌ها است، قرارداد منعقد می‌کنند تا با خریداری خدمات به شکل عمده از آنها، بتوانند به فروش با نام و برند اختصاصی خود بپردازند.

در دنیای ارتباطات، واژه “اپراتور مجازی” به دفعات شنیده می‌شود، اما بسیاری از افراد هنوز به طور کامل با مفهوم آن آشنا نیستند. اپراتور مجازی به شرکت‌هایی اطلاق می‌شود که خدمات تلفن همراه یا اینترنت را ارائه می‌دهند، اما به صورت مستقیم شبکه زیرساختی خود را ندارند. به عبارت دیگر، این اپراتورها از زیرساخت‌های اپراتورهای بزرگ‌تر استفاده می‌کنند تا خدمات خود را به مشتریان ارائه دهند.

ویژگی‌های اپراتورهای مجازی

1. صرفه‌جویی در هزینه: یکی از مزیت‌های اصلی اپراتورهای مجازی، کاهش هزینه‌هاست. آن‌ها می‌توانند با استفاده از زیرساخت‌های موجود، هزینه‌های سرمایه‌گذاری خود را به حداقل برسانند.

2. تنوع خدمات: اپراتورهای مجازی معمولاً خدمات متنوع‌تری ارائه می‌دهند. آن‌ها می‌توانند بسته‌های خدماتی خاص و منحصر به فردی را براساس نیاز مشتریان طراحی کنند.

3. رقابت بیشتر: ورود اپراتورهای مجازی به بازار باعث ایجاد رقابت بیشتر می‌شود. این رقابت به نفع مشتریان است و این امکان را برای آن‌ها فراهم می‌کند که از خدمات بهتری با قیمت‌های رقابتی‌تر بهره‌مند شوند.

چگونه کار می‌کند؟

اپراتورهای مجازی به‌طور کلی با اپراتورهای بزرگ‌تر قراردادی بسته و از زیرساخت‌های آن‌ها استفاده می‌کنند. این ارتباط می‌تواند شامل استفاده از باندهای فرکانسی، شبکه‌های انتقال و سخت‌افزارهای مختلف باشد. به این ترتیب، اپراتور مجازی می‌تواند بدون اینکه زیرساخت‌های خود را ایجاد کند، خدماتی معتبر و با کیفیت ارائه دهد.

تفاوت اپراتورهای مجازی موبایل MVNO با اپراتورهای اصلی موبایل MNO

MVNO سرویس ویژه‌ای ندارند بلکه شرکت‌های مجازی با استفاده از زیرساخت‌های دیگر اپراتور‌های تلفن همراه، برنامه‌های داخلی خود را ارئه می‌دهند. تفاوت عمده این دو اپراتور به شرح زیر است:

۱- شبکه و زیرساخت فیزیکی

اپراتور مجازی MVNO زیرساخت فیزیکی مجزا ندارد و برای دریافت مجوز باید با یکی از شرکت‌های همراه اول، ایرانسل و رایتل قرارداد داشته باشد.

۲- توسعه شبکه

اپراتور‌های مجازی باید به واسطه اپراتور‌های اصلی برای توسعه شبکه خود در زمینه ۳G و ۴G اقدام کنند.

۳- تعرفه‌ها

تعرفه‌های اپراتور‌های مجازی طبق قوانین رگولاتوری اپراتو‌های اصلی انجام می‌شود و متغیر است.

۴- شماره یا کد اپراتور‌ها

کد اپراتور‌های مجازی متفاوت است و توسط سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی پیشنهاد می‌شود.

۵- سیم کارت

برای تهیه سیم کارت، اپراتور‌های مجازی می‌توانند از شرکت تولید‌کننده خریداری و در زمینه قیمت هم نیازی نیست حتماً از اپراتور اصلی تبعیت کنند.

۶- خدمات اپراتور‌ها

اپراتورمجازی برای ارائه خدمات باید مجوز اپراتور اصلی را داشته باشد.

۷- طرح‌ها و بسته‌های ارتباطی

اپراتور‌های مجازی می‌توانند بسته‌های تشویقی ارزان‌تری هم نسبت به اپراتور‌های اصلی ارائه بدهند.

۸- برند تجاری

اپراتور‌های مجازی این اختیار را دارند که در تبلیغاتشان از اپراتور‌های طرف قرارداد خود نام نبرند.

۹- فروش

اپراتور‌های مجازی می‌توانند طرح‌های فروش متفاوتی داشته باشند و یا تنها در سازمان‌های خاصی خدماتی را ارائه بدهند.

۱۰- مالکیت

طبق قوانین اپراتور‌های ایرانی تنها ۷ الی ۱۰ سیم کارت را می‌توانند به نام یک نفر بزنند و در مورد اپراتور مجازی نیز شرایط به همین شکل است. حتی کسانی که ۱۰ سیم کارت از اپراتور اصلی دارند می‌توانند ۱۰ سیم کارت هم از اپراتور‌های مجازی دریافت کنند.

مزایای استفاده از اپراتورهای مجازی

خدمات سیم کارت‌های مجازی

دسترسی به سرویس‌های بانکی و خدمات پرداخت الکترونیک و پشتیبانی از NFC از خدماتی است که اپراتور مجازی به مشترکین خود ارائه می‌دهد. خدمات NFC به این صورت است که جهت پرداخت‌های الکترونیک از طریق گوشی هوشمند، اطلاعات کارت اعتباری در گوشی ذخیره می‌شود و زمانی که به دستگاه NFC نزدیک شد عملیات پرداخت انجام می‌گیرد.

دیگر خدمات اپراتورهای MVNO مانند پیام کوتاه ، پیام‌های صوتی، سرویس انتقال و انتظار مکالمه، اتصال به اینترنت، کنفرانس تلفنی و از این قبیل موارد است که با تعرفه‌های گوناگون در اختیار کاربران قرار می‌گیرد. اپراتورهای مجازی علاوه بر خدمات شبکه موبایل می توانند در تامین اینترنت‌های خانگی هم نقش داشته باشند. ناگفته نماند که به دلیل استفاده این اپراتورها از زیرسخت‌های اپراتورهای اصلی مشکلی در آنتن دهی وجود ندارد  و به راحتی قابل دسترس هستند.

مزایا و معایب اپراتورهای مجازی

مزایا:
– تنوع و انتخاب زیاد: مشتریان گزینه‌های بیشتری برای انتخاب دارند.
– خدمات مشتری‌مدار: عموماً اپراتورهای مجازی خدمات بهتری به مشتریان ارائه می‌دهند.

معایب:
– وابستگی به اپراتورهای بزرگ: کیفیت خدمات اپراتور مجازی به کیفیت زیرساخت‌های اپراتورها بستگی دارد.
– محدودیت‌های جغرافیایی: برخی اپراتورهای مجازی ممکن است در مناطق خاصی محدودیت داشته باشند.

نتیجه‌گیری

اپراتور مجازی به عنوان یک مدل نوین در صنعت ارتباطات، توانسته است چالش‌های متعددی را برطرف کند و تجربه‌ای جدید برای کاربران فراهم آورد. انتظار می‌رود که با گذشت زمان، این مدل همکاری بین اپراتورها و مشتریان تجربه‌های بهتری را در دنیای دیجیتال ارائه دهد.